W centrum Europy zachował się do dziś "krajobraz kulturowy" o wyjątkowo bogatej, łączącej trzy państwa historii. Od Saksońskiej i Czeskiej Szwajcarii przez Górne Łużyce i północne Czechy po górskie obszary Dolnego Śląska rozciąga się "Kraina Domów Przysłupowych",  "das Umgebindeland", "Krajina podstávkových domů". Dzisiejsze szacunkowe dane mówią o około 19.000 zachowanych domach, które swój niepowtarzalny charakter zawdzięczają "budownictwu ludowemu" i ludowej pomysłowości.

Wręczenie nagród tegorocznym laureatom, od lewej: Andreas Paul (dyrektor generalny Akademii Bernharda Remmersa), Walter Bourichter (przewodniczący Komitetu Doradczego Akademii  Bernharda Remmersa) i pani  Elzbieta Lech-Gotthardt.

"Domy przysłupowe" łączą  bowiem w sobie trzy techniki budowlane: konstrukcję zrębową, szachulec oraz ściany murowane. Typowym przedstawicielem tej architektury jest stojąca dziś w Zgorzelcu, a zbudowana w roku 1822 w Wigancicach "Zagroda Kołodzieja".

Jej losy stanowią wspaniały przykład polsko-niemieckiego pojednania i doskonały wzór wyjątkowych umiejętności rzemieślniczych w trakcie renowacji, która zakończyła się kilka lat temu. Dzieło to zostało uhonorowane nagrodą Bernharda Remmersa za rok 2012. Wręczenie nagrody odbyło się w ramach międzynarodowego kolokwium podczas lipskich targów "Denkmal". Nagroda została przyznana po raz siódmy.

Centralnym tematem dziesiątej, jubileuszowej edycji  lipskich targów "Denkmal" było „Drewno w Konserwacji Zabytków". Firma Remmers wpisała się w program i zaprezentowała na swoim stoisku systemy do renowacji budowli z muru pruskiego od murów piwnicznych po konstrukcję dachową oraz system termoizolacji wewnętrznej iQ-Therm.

Nagroda Bernharda Remmersa 2012

Opiewająca na sumę 5.000,-- Euro nagroda stanowi uhonorowanie wyjątkowych osiągnięć w dziedzinie ochrony zabytków. Podczas tegorocznych targów "Denkmal" w Lipsku została ona przyznana po raz siódmy.

Wyróżnienie przyznano za szczególną, wzorową wręcz współpracę zespołu pasjonatów i profesjonalistów podczas translokacji i odrestaurowywania tzw. "Zagrody Kołodzieja". Ten jednorodzinny dom przysłupowy z częścią warsztatową został wzniesiony w 1822 roku w ówczesnym Weigsdorf bei Reichenau. Wieś ta po II Wojnie Światowej zmieniła nazwę na Wgancice Żytawskie. Powojenny los miejscowości okalających odkrywkową kopalnię węgla brunatnego Turów sprawił, że i "Zagrodzie Kołodzieja" groziła całkowita dewastacja, a w zasadzie zrównanie z ziemią. Interwencja Elżbiety Lech-Gotthardt, która doceniła piękno tego budynku sprawiła, że

„Zagroda Kołodzieja" zachowała po translokacji swój pierwotny, niezmieniony charakter i wygląd. Pod nadzorem służb konserwatorskich dom przysłupowy został profesjonalnie przetransportowany na nowe miejsce i poddany żmudnym zabiegom konserwatorskim w wyniku których odzyskał dawną świetność.

Nagrodę otrzymała pani Elżbieta Lech-Gotthardt, za nadzwyczajne zaangażowanie w pracach mających na celu zachowanie obiektu i jego odrestaurowanie. Ponadto nagrodzeni zostali wykonawcy - rzemieślnicy z firmy IZERY, reprezentowanej przez właściciela, prezesa Krzysztofa Kopalskiego oraz firma ciesielska Gregory pana Kazimierza Gregora.

Słowa na powitanie gości:
Gerd-Dieter Sieverding (Przewodniczący Rady Nadzorczej Remmers AG)

Przemówienie dr Fritza Jaeckela,
Sekretarza Stanu w Saksońskim Ministerstwie Środowiska i Rolnictwa